|
|
آواره کوه و دشتــم ای تنهایی !
یک عمر پی توگشتم ای تنهایی
شراست هرآنچه میرسانی برمن
از خیر تو هم گذشتم ای تنهایی
درکنج قفس هم آشیان می خواهم
دلتنگم و ازغمت امان می خواهم
چون روزن چشم های دریایی تو
یک پنجره روبه آسمان می خواهم
با عشق به فکرهای خامم انداخت
درمحضر عقل از احترامم انداخت
صیاد لبش به نقطه ضعفم پی برد
با دانه خال خود به دامم انداخت!
چیزی که تورا دائم ازآن پرهیزاست
دعوای من و تو بر سرآن چیز است
آن چیز که ما به خاطرش می جنگیم
همزیستی مسا لمت آمیز است !
.: Weblog Themes By Pichak :.
