سیه چشمی به کار عشق استاد

به من درس محبت یاد میداد

مرا از یاد برد آخر ولی من

به جز او عالمی را بردم از یاد

تو را روی گلبرگ ها می نویسم

در آغاز ،در انتها می نویسم

در آغاز دفترچه ی مشق هایم

تو را گر چه من بود ما می نویسم

از ته کوچه مرا میبینی

میشناسیم و در می بندی

شاید ای با غم من بیگانه

بر من از پنجره ای می خندی

در دیده ی دل جلوه گرت می بینم

هر لحظه به شکل دگرت میبینم

هربار که بر دیده ی دل میگذری

از بار دگر خوب ترت می بینم

وقتی از غربت ایام دلم می گیرد

مرغ امید من از شدت غم میمیرد

دل به رویای خوش خاطره ها میبندم

باز هم خاطره ات دست مرا میگیرد

بگو ای یار همراز این چه راز است ؟
دگرگون گشته ای باز این چه راز است؟
دگربار این چه دام است و چه دانه ست؟
که ما را کشتی از ناز، این چه راز است؟

ببستی چشم یعنی وقت خواب است
نه خوابست آن حریفان را جواب است
تو می دانی که ما چندان نپاییم
ولیکن چشم مستت را شتابست