ای داد دوباره کار دل مشکل شد

نتوان ز حال دل غافل شد

عشقی که به چند خون دل حاصل شد

پامال سبکسران سنگین دل شد

پر نقش تر از فرش دلم بافته ای نیست

از بس که گره زد به گره حوصله ها را

یک بار هم ای عشق من از عقل میندیش

بگذار که دل حل بکند مسئله ها را

یک لحظه سکوت کرد و حرفش را خورد

بغضی نفس و گلوی او را آزرد

می خواست که عشق را نمایان نکند

اشک آمد و باز آبرویش را برد

خدا را چه دیدی شاید دوام آوردم !

هر تمام شدنی که مرگ نیست !؟

گاهی میتوان کنارِ یک پنجره

سیگار به دست و منتظر “پوسید” …

زیبایی ها را چشم میبیند

و مهربانی ها را دل!

چشم فراموش میکند اما دل هرگز!

پس بدان تا زمانی که دل زنده است فراموش نخواهی شد…